جریان اصلاحات پس از انقلاب اسلامی توانست یک‌ بار دیگر بدنه اصلی اجتماعی را با نظام سیاسی همراه کند؛ چنین فعل و انفعالی از پس گفتمان متفاوت این جریان به وجود آمد و گرچه برخی از نیروها از چنین گفتمان متفاوتی دل خوشی نداشتند و سنگ‌های بسیاری پیش‌روی اصلاح‌طلبان قرار دادند اما در نگاه وسیع‌تر می‌توان گفت که اصلاحات متن مردم را به شاکله‌های نظام نزدیک‌تر کرد زیرا این جریان همواره خود را جدای از نظام سیاسی مستقر در ایران ندانست و نمی‌داند؛ بنابراین اصلاح‌طلبی در ایران یکی از عوامل استمرار پذیرش عمومی نظام سیاسی موجود قلمداد می‌شود و این مهم در نگاه کلان سیاسی امر بسیار پسندیده‌ای است. پس از طرح این گزاره یک پرسش اساسی مطرح می‌شود که چرا جریان اصلاحات نتوانست در طول زمان طراوت و پویایی خود را حفظ کند؟ شاید پاسخ به این پرسش در چند نکته مهم نهفته باشد.