معمول اين است كه هر فردي به هنگام نقد موضوعي و ارائه پيشنهاد و نظري در حوزه خاصي، علاوه بر سبقه دانشي و مهارتي، ‌اقداماتي هم در آن زمينه داشته باشد. به طور مثال در عرصه اجتماعي و فرهنگي، شخصي می‌تواند صاحب سبك و نظر باشد كه از جامعه‌شناسي و مردم‌شناسي و تبار و... سوادي در خور داشته باشد و آن قدر علم آموزي و مهارت ورزي و پيامدهاي پژوهشي و تحقيقي داشته باشد كه بتواند دردي را درمان كند يا از آسيبي پيشگيري كند. متاسفانه در كشور ما هر كس از هرجا در هر موضوعي دلش بخواهد و وقت را مغتنم براي كسب مقام و پُست بداند، نظر می‌دهد و كاري به نتايج سوء حضورش در آن شرايط ندارد.