پس از دوران روشنگری در اروپای قرن هجدهم، غلبه دوگانه‌پنداری (دوآلیسم) دکارتی که ماهیت جسمانیت را از ذهنیت جدا می‌دانست، باعث شد که علم پزشکی جدید بدن انسان را مانند ماشینی با اجزایی قابل تعمیر و تعویض بداند تا بتواند پیشرفت کند.