كاركرد احزاب در ساختار سياسي ايران بيشتر شبيه ‌ كارزار انتخاباتي موقتی است كه به وقت رقابت، درِ احزاب باز مي‌شود و پس از توفيق يا شكست در هر انتخابات، همه فعاليت‌ها تا مجال سياسي ديگر به حالت تعليق درمي‌آيد. اين در حالي است كه كاركرد نوين حزبي اقتضا مي‌كند حزب در سال‌هاي مياني انتخابات و حتي فراي مفهوم انتخابات نیز به تجميع منافع و نظريات مختلف در جامعه بپردازد و از ميان آنها، مطالبات گروه‌هاي مختلف اجتماعي را به دست بياورد، به سيستم مستقر سياسي که خواه نماد و نمود آن در دولت و خواه در نهادهاي ديگر باشد، منتقل كند و علاوه بر انتقال خواسته‌هاي گروه‌هاي اجتماعي، در فضايي تحليلي و نظري به راهبردهاي اجرائي دست يابد.