«افق نگاه» مثل حدت بینایی محدود است؛ هر دو خارج از اختیار انسان هستند، اما شباهت‌ها به همین‌جا ختم می‌شود. اگر حدت بینایی را نزدیك‌بینی، دوربینی و پیرچشمی تعیین می‌کنند، افق نگاه یعنی آنچه در مخیله و تصورات ما از امكانات واقعیت می‌گنجد را فاكتورهایی متعدد تعیین می‌کنند. یا بهتر بگویم، این افق محدود به چارچوب‌هایی مستقل از اراده ماست؛ همان چیزی که «لیوتار» اول‌بار «فراروایت» خواند و «فوكو» آن‌ را به بیانی دیگر discourse می‌نامید كه به فارسی گفتمان ترجمه شد.