در تمام کشورهايي که از لحاظ شاخص‌هاي اقتصادي به عنوان کشورهاي توسعه‌يافته تلقي مي‌شوند، در سيستم‌هاي آموزشي اکثر قريب به اتفاق آنها سيستم‌هاي دوگانه‌اي در سنين مختلف و در اشکال مختلف وجود دارد که شامل سيستم آموزش‌هاي نظري و سيستم آموزش‌هاي مهارتي است. در اين کشورها سعي مي‌کنند به هر دو روش به يک چشم نگاه شده و يک فرهنگ‌سازي در جامعه خودشان ايجاد کنند به اين معنا که هيچ تفاوتي ميان کسي که در حوزه آموزش‌هاي نظري به دريافت بالاترين مدرک دانشگاهي مفتخر مي‌شود با آشپزي که به عنوان يک سرآشپز کل در يک مجموعه عظيم ايفاي نقش مي‌کند، وجود ندارد و هر کدام جايگاه و اهميت خودشان را دارند.