شکل اصلی در مقابله با بحران خشکسالی، کم‌آبی، سیلاب و طوفان، عدم مدیریت مناسب، ساختار وارداتی، نداشتن آمادگی و استفاده نکردن از ظرفیت‌هاست. ناهنجاری‌ها و نوسانات در روند پارامتر‌های هواشناسی از جمله بارندگی و دما از ویژگی‌های طبیعی چرخه اتمسفری است و این ناهنجاری‌ها در بسیاری از نقاط دنیا وجود دارد و موجب اختلال در اکوسیستم‌های طبیعی می‌گردد، ولی معمولاً مدیریت می‌شوند. اگر مشکلات زیربنایی کشور به‌درستی شناسایی نشوند و علت ناکارآمدی‌ها و اشکالات کار مشخص نشود و صورت مسئله به طور صحیح تعریف نشود، راه‌حل اشتباه و اقدام غلط چه بسا مشکل را تشدید کند. پرداختن به مسائل حاشیه‌ای و استمرار روش‌های غلط و حل نشدن اصل مشکل، هزینه‌کرد اعتبارات در امور کم‌اثر، ترجیع‌بند اقدامات در مدیریت آب و منابع طبیعی کشور است. درخصوص سیل سیستان که به اندازه نیاز آبی یک صد ساله این استان بود باید گفت که پیشگیری و تبدیل تهدید به فرصت پیش کش، مدیریت بحران در کجای این داستان بود؟ گفتگو با دکتر فرود شریفی، رئیس انجمن علمی مقابله و سازگاری با خشکی و خشکسالی دارای نکات قابل توجهی در این خصوص است.

در یک بازه ٢٥ ساله بیشتر از ١٢٠ سیل بزرگ و کوچک در گلستان راه افتاده این یعنی به طور میانگین سالانه حدود پنج سیل در این استان جاری شده است. در این میان سیل مرداد سال ٨٠ حدود ٥٠٠ کشته بر جای گذاشت که بر اساس اعلام سازمان ملل متحد رتبه یک تلفات انسانی سیل در جهان را به دست آورد.