در سال ۱۴۰۳ هنرمندان کم نظیری چشم بر این دنیا بستند و آسمانی شدند. یاد و نام این هنرمندان در ذهن ایرانی‌ها همیشه ماندگار خواهد بود. سالی که پشت‌سر گذاشتیم در کنار همه اتفاقات تلخ و شیرینش، با درگذشت تعدادی از هنرمندان نام‌آشنا و نیز هنرمندان کمتر شناخته‌شده کشورمان همراه شد، هنرمندانی که برخی، موی سپید کرده بودند و بعضی در آغاز راه بودند و درگذشت هر کدام، غمی سنگین بر دل جامعه هنری و هنردوستان کشور گذاشت.

لبخند از لبانش محو نمی‌شد؛ روحش به جوانی و دلش به شفافی صدایش بود. باورمان نمی‌شود ۸۴ سال داشت. باورمان نمی‌شود او را و صدایش را دیگر نداریم. دوبله دیگر منوچهر والی‌زاده نخواهد داشت و این دردی است که باید پذیرفت. منوچهر مقامی بر اثر نارسایی تنفسی به مدت دو هفته در بیمارستان بستری شد. مراسم بزرگداشت او در افتتاحیه فیلم فجر 1403 نیز با عدم حضورش همراه بود. منوچهر والی زاده حتی در زمان درگذشت ایرج رضایی هم در بیمارستان بود. منوچهری که به درگذشت پرویز ربیعی ، حسین عرفانی ،جلال مقامی و ایرج رضایی گریست، اکنون در جمع ما نیست و یاد و خاطره اش به پاس یک عمر زجمات حرفه ای، پابرجاست.

دوبلور پیشکسوت گفت: شغل دوبله همیشه فصلی بوده و هست، یعنی در برخی از ماه‌های سال کار وجود دارد و از ما دعوت می شود که حضور داشته باشیم و در برخی از ماه‌ها اصلا کاری وجود ندارد که بخواهیم انجام دهیم.