جوامع مختلف وقتی از مرحلۀ واکنش احساسی عبور کرده‌اند و مسئله را یک «مسئلۀ شهری» دیده‌اند، نه یک «مسئلۀ اخلاقی»، توانسته‌اند راه‌حل پایدار ارائه دهند. تجربۀ دنیا نشان می‌دهد که امنیت و اخلاق می‌توانند هم‌زمان تأمین شوند، به شرطی که سیاست‌گذاری بر علم استوار باشد، نه بر خشم یا ترس. مسئلۀ شهریِ سگ‌های رها، برخلاف تصور عمومی، مسئله‌ای حل‌ناشدنی نیست. فقط نیاز به حوصله، برنامه‌ریزی و پذیرش این واقعیت دارد که خشونت و کشتار، راه حل نیست بلکه ورطه‌ای است که سایر کشورها نیز پیش از ما در آن افتاده‌ بودند و با تلاش بسیار بیرون آمده‌اند.شهرهایی با جمعیت نامنظم سگ‌های بی‌صاحب که گاهی مشکل‌ساز می‌شدند و گاهی هم تنها قربانی وضعیت نادرست شهری بودند. اما تفاوت آنجا شکل گرفت که برخی کشورها این بحران را با سیاست قتل‌عام حیوانات پاسخ دادند و شکست خوردند، و برخی دیگر راهی پایدار پیدا کردند: کنترل جمعیت، بدون خشونت و با ابزارهای علمی و شهری.

سگ‌کشی علاوه بر عنوان فیلم تحسین‌شده بهرام بیضایی، روایت رسانه‌ای است که در سال‌های اخیر و با افزایش توجهات به حقوق حیوانات و گسترش شبکه‌های اجتماعی بسیار افزایش‌یافته و گاه‌وبیگاه گزارش‌هایی از "سگ‌کشی" و آزار و اذیت سگ‌ها از گوشه و کنار کشور منتشر می‌شود و شاید آخرین مورد آن انتشار تصاویر و فیلم‌هایی در این خصوص در مرکز نگهداری سگ‌های بلاصاحب بندرعباس در فضای مجازی بود که با واکنش‌های گوناگونی همراه شد.