محمدرضا عارف، يكي از شخصيت‌هاي برجسته جبهه اصلاحات، وقتي وارد انتخاب رياست‌جمهوري سال 92 شد، بسياري بر اين باور بودند او مي‌تواند رئيس‌جمهور بالقوه جبهه اصلاحات باشد زيرا از يك‌سو ماهيتا اصلاح‌طلب محسوب مي‌شد و مي‌توانست بعد از حوادث سال 88 دوباره جريان اصلاحات را به عالي‌ترين سطح عرصه سياسي بازگرداند و از سوي ديگر، با وجه اعتدال‌گونه خود رافع سوءتفاهم‌هاي به‌وجود‌آمده باشد اما با حضور اكبر هاشمي‌رفسنجاني قاعده بازي تغيير كرد و برخي از اصلاح‌طلبان بر اين باور بودند با توجه به وزن سياسي هاشمي او بايد به عنوان كانديدای نهايي جبهه اصلاحات تعيين شود كه با ردصلاحيت هاشمي و كناره‌گيري عارف، حسن روحاني به نامزد مورد حمايت اصلاح‌طلبان تبديل شد و توانست سرمايه اجتماعي اين جبهه را براي خود كند.