آنچه مفهوم سياست را نزد اسپينوزا از ديگر متفكران هم‌دوره خود متفاوت مي‌کند، نوع سياست‌ورزي او است که استوار بر مردم يا به ‌تعبيري «انبوه خلق» است. او باور دارد هر قدر قدرت افزايش يابد، حق هم افزايش مي‌يابد. اسپينوزا بسيار صريح و روشن، حقِ بيشتر را مستلزم قدرت بيشتر مي‌داند. به‌راحتي مي‌توان از اين ايده برداشتي اقتدارگرايانه به دست داد؛ اما اين ايده بيش از آنكه بر قدرت حكومتي تأكيد بگذارد، جانب مردم را مي‌گيرد. از‌اين‌رو است كه مي‌گويد «از‌آنجايي‌که جامعه‌ متكي بر امر مشترك قدرت بيشتري دارد، صاحب حق بيشتري هم هست».