زایش و بالندگی نهاد علم و دانش در هر جامعه منوط به وجود و حضور سرمایه‌های انسانی، فکری و معنوی است که در آن رشد و پرورش می‌یابند، شکوفا می‌شوند و در مسیر حرکت خود، به رویش جوانه‌های تازه در این درخت یاری می‌رسانند. به همین دلیل، می‌توان گفت هر گونه رشد و نمو یا به ثمر نشستن درخت علم و دانش، مدیون وجود و حضور این سرمایه‌های گران‌قدر است. جامعه‌شناسی ایران نیز در عمر کم و بیش کوتاه خود، از طریق چنین سرمایه‌هایی توانسته است از نهالی ضعیف و کوچک به درختی بزرگ، تنومند و پر بار تبدیل شود.