گراهام که به تازگی از کنفرانس بیلدربرگ بازگشته است، مدل مطلوب روسیه برای خاورمیانه را این گونه تبیین می‌کند: «مسکو خواستار توازن قوا در منطقه خاورمیانه است. در این توازن قوا چهار قدرت اصلی ایران، اسرائیل، عربستان سعودی و ترکیه هستند و همگی باید در سطح معقولی با روسیه دارای روابط دوستانه و نیمه‌راهبردی باشند. از طرفی روسیه و آمریکا به عنوان دو قدرت اصلی جهانی باید در خاورمیانه حضور پررنگی داشته و تنش‌ها و مشکلات میان قدرت‌های اصلی را مدیریت و از ظهور کشورها یا گروه‌های خرابکاری که نظم و موازنه را بر هم می‌زنند ممانعت کنند.»

امروز، شرایط تغییر کرده است و موضع خصمانه ترامپ در مورد ایران و ‏در آغوش گرفتن ولیعهد سعودی توسط وی، به عقیده مسئولان آمریکایی، اسرائیلی و اعراب ، عمان ‏را در معرض خطر روز افزونی در خصوص شدت یافتن اختلافات بین وکلا در منطقه، قرار داده ‏است.

به نظر می رسد همکاری روسی-ایرانی در مورد سوریه در آینده ادامه داشته باشد، اما برای تبدیل این همکاری به یک ائتلاف، دشواریهای زیادی وجود دارد؛ چرا که هر یک از دو طرف می دانند با وجود دلایل و انگیزه های فراوان برای نزدیکی هر چه بیشتر همکاریهایشان، برقراری ائتلاف بین آنها، به روابط این دو کشور با طرفهای دیگر حاضر در منطقه آسیب می رساند.

در واقع آمریکا از یک سو با بازی بازیگران دخیل در سوریه به دنبال درگیری و تنش بین آنهاست و از سوی دیگر به دنبال مهار بازیگران برای توازن قوا است، به طوری که هیچ کدام از طرفین بر دیگری غالب نشوند.