تعداد چاه‌های ثبت‌شده -قانونی- از حدود ۴۰۰ هزار حلقه در سال ۱۳۸۱ به حدود ۸۰۰ هزار حلقه در سال ۱۳۹۴ افزایش یافت. یکی از دلایل این موضوع آن بود که دولت اول احمدی‌نژاد به بسیاری از افرادی که چاه‌های عمیق غیرقانونی حفر کرده بودند، مجوز داد و چاه آن‌ها قانونی اعلام شد! دولت‌های نهم و دهم مهم‌ترین اشتباه‌شان افزایش سطح مطالبات مردم با دمیدن در تنور تقاضای عمومی برای توسعه، آب و کشاورزی در‌عین‌حال تنش آبی در بیشتر مناطق ایران بود. به‌این‌ترتیب مردم دولت‌های همان موقع و دولت‌ها را تحت فشار گذاشته و می‌گذارند تا برای ساکت‌کردن چنین مطالباتی مجوز حفر چاه‌های عمیق جدید صادر کند یا به چاه‌های غیرقانونی بیشتری مجوز دهد و آن‌ها را قانونی تلقی کند یا برای کنترل بحران رو به طرح‌های انتقال آب بیاورد. با وجود افزایش روزافزون تعداد چاه‌ها، به دلیل ازبین‌رفتن بسیاری از سفره‌های آب زیرزمینی در دو دهه گذشته برداشت آب‌های زیرزمینی به دست انسان‌ها در بیشتر مناطق ایران کاهش یافته است. به آن معنا که در برخی حوضه‌ها، ذخایر آب‌های زیرزمینی به سطحی از بحران رسیده که در آن‌ها برداشت آب به دلیل تخلیه پیشاپیش آب‌های زیرزمینی محدود می‌شود.

شاید اولین و بهترین دلیلی که بتواند بحران سخت و هولناک آبی کشور و به ویژه منطقه آذربایجان را به اثبات رساند و تلنگری برای مردم و مسؤولان باشد، خشکی تدریجی دریاچه ارومیه است که به دلایل مختلفی اتفاق افتاده و آینه عبرتی برای اقدامات غیرکارشناسی مسوولان به شمار می‌رود.

شهرها، هنگام رویش و گسترش، طبیعت پیرامونی خود را پس می‌زنند و حباب‌گونه، محیطی مصنوعی به‌وجود می‌آورند. آن ها در تمامی ابعاد، امکان نفوذ طبیعت به‌درون خود را سد می‌کنند و حاصل، فرآیندهایی است که به تله هزینه‌های زیست‌محیطی می‌انجامد.

مدیرعامل شرکت آب منطقه ای استان کرمان بیان منفی آب کشور را ۱۱۰ میلیارد مترمکعب دانست و گفت: ۲۲ درصد این میزان مربوط به کرمان است.