در این سال‌ها تهران صاحب پل طبقاتی صدر شد، بزرگراه‌دار شد و کلی مال ساخته شد که بعضا علیه همان بزرگراه‌ها عمل کردند مثل مال کوروش و یا سفر‌های مارکوپولووار به غرب برای الگوبرداری و ساخت باغ کتاب آغاز شد. ‏در یک کلام هزینه مگاپروژه‌ها فقط و فقط از جیب شهر و شهروندانش رفت آنهم به نفع فرادستان یا همان ۴ درصدی‌ها، چون بیشترین ساخت‌وساز‌ها در مناطق۱-۲-۳-۵ و ۶ بود. مهدی افروز منش در آخر بیان می‌دارد که، برای اینکه نشان بدهم این اعداد چقدر غیرعادی است باید بگویم تهران سال ۹۸ را با فروش ۶ میلیون متر تراکم به پایان برد چیزی برابر با فروش سال‌های پایانی دهه ۷۰ و دوره شهرداری ملک‌مدنی. پس گاهی مگاپروژه می‌تواند نفروختن شهر هم باشد.