دنیای جدید، دنیای طراحی، مهندسی و اجرای رویداد‌ها است. یکی از مهمترین پیش شرط‌های فعال و راضی نگاه داشتن شهروندان نیز، بازآفرینی معنادار رویداد‌های سنتی گذشته است. آیا مدیران فرهنگی کشور می‌دانند که جامعه ایرانی، چه صدماتی از کم کاری‌ها و فعالیت‌های نسیه، کم عمق و سطحی نگری هایشان، دیده است؟ آیا می‌دانند که تمدن سازی، بدون توجه خاص و سرمایه گذاری ویزه روی سه مولفه آموزش، تربیت و فرهنگ، امکان پذیر نیست؟