از وقتی که روزنامه‌ها در ایران متولد شدند همواره در معرض خشم ارباب قدرت بوده و کمتر فضای آزادی را تجربه کرده اند. اما آن معدود سال‌هایی را هم که آزاد بودند بلافاصله به ورطه افراط، تندروی و فحاشی افتاده و چندان ملتزم به رسالت روزنامه نگاری نبوده اند.چنین است که در همه جا و هر کشوری هر چیزی از همدیگر تاثیر می‌پذیرد، اربابِ قدرتش از روزنامه نگاران و احزابش و برعکس؛ و در نتیجه در کشورِ ماقبل مدرن نیز، همه چیزش شبیه هم می‌گردد از شاه دیکتاتورش تا روزنامه هایش و احزابش.