شخصیت استاد ستاری، کمتر از آثارش شناخته شده است. مردی که پس از آشفتگی‌های بعد از ۱۳۵۷، ماندن در وطن را با آنکه خطر جانی برایش داشت، به مهاجرت ترجیح داد. او ماند و تحمل کرد، ولی تسلیم تلخی‌های روزگارش نشد.