این روز‌ها در اطرافیان خود زوج‌های زیادی می‌بینیم که به تک فرزندی یا دو فرزندی روی آورده‌اند. زوج‌هایی که اغلب اختلاف سنی آن‌ها با فرزند خود به سه دهه و حتی چهار دهه می‌رسد، با وجود مهیا کردن تمامی امکانات برای فرزند خود، اما آن طور که باید فرزندی فعال و شاد ندارند، فرزندی که با خو گرفتن به بازی‌های رایانه‌ای و تنهایی، داشتن یک همبازی، خواهر و برادر برای او آرزوست.