آیت الله علوی بروجردی در دفاع از سخنان اخیر آیت الله العظمی صافی گلپایگانی گفت: این‌طور نبوده که ایشان از ابتدا با نظام مخالف‌خوانی داشته باشد، بلکه همراه بوده و عضو شورای نگهبان بوده است. اما این‌قدر برای وظایف شرعی خودش اهمیت قائل بود که وقتی دید سلیقه‌اش را نمی‌تواند اعمال کند، استعفا داد و کنار آمد. ایشان وابسته به شغل و سِمَت نبود. این شخصیت امروز به‌عنوان مرجعیت شیعه در قم، شیخ‌المراجع، بقیة‌السلف، از روی دلسوزی مسئولی را که به دیدارش آمده نصیحت می‌کند. آیا فقط تعریف و تمجید و احوالپرسی کند؟! هیچ وظیفۀ دیگری ندارد؟! مردم گرفتار فقرند. خود مسئولان اعلام کرده‌اند که خط فقر یازده میلیون تومان است. کارگر ساده حقوقش چقدر است؟! حقوق طلبه چقدر است؟! این شرایطی است که دارد بر مردم می‌گذرد.

آیت الله علوی بروجردی در نقل تکان دهنده‌ای از علامه طباطبایی که خود شاهد آن بوده است، بیان می‌کند که مرحوم علامه در مجلس روضه‌ای وقتی روضه خوان شعری خاص از ایرج میرزا را قرائت می‌کرده، از او می‌خواهد بیتی را تکرار کند و به شدت اشک می‌ریخت. تا چهار بار این تکرار انجام می‌شود و سپس فرمودند:‌ ای کاش ایرج میرزا آن شعر خاص یا یک بیت آن شعر خود را که در وصف داغ حضرت علی اکبر (علیه السلام) سروده است، به من می‌داد و من المیزان را به او می‌دادم. بیت منظور نظر علامه طباطبایی این بیت بوده است: بعد از پسر دل پدر آماج تیر شد، آتش زدند لانۀ مرغ پریده را..!