دوستی از تربیت بچه‌های دبستانی در ژاپن می‌گفت و اینکه چطور وقتی دوان دوان از خط عابر پیاده می‌گذرند، فرصتی را هم به تعظیم و تشکر از خودرو‌هایی که برای آن‌ها توقف کرده اند، اختصاص می‌دهند. دوستم معتقد بود که فرهنگ احترام و تشکر را از بچگی به ژاپنی‌ها یاد می‌دهند. درست می‌گفت، ولی نکته‌ی ظریف دیگری هم در این داستان وجود دارد که از چشم دوستم پنهان مانده بود و آن داستان حریم‌ها و مسئولیت هاست. در ژاپن هر چیز، هر کس و هر جا حریم خاصی دارد که اغلب مقدس است و باید مراعات شود. بچه‌ها می‌دانند که خیابان حریم عبور اتومبیل‌ها و رانندگان شان است و اگر برای عبور پیاده‌ها متوقف شده اند باید از حریم شان زود گذشت و از ایشان تشکر کرد.