«دین‌پژوهیِ معلولیت‌نگر» شاخه‌ای از دین پژوهی است که به ارزیابی نقادانه سنت‌های دینی و علوم دینی از چشم‌انداز «مطالعات جدید معلولیت» می‌پردازد. در این نشست، من با نقطه‌نظرِ مطالعات معلولیت ، مجموعه علوم اسلامی از جمله کلام، فلسفه، حدیث، فقه، عرفان، تصوف، رجال، تفسیر قرآن و تاریخ اسلام را از نظر می‌گذرانم. وقتی از زاویۀ مطالعات جدید معلولیت به علوم اسلامی نگاه کنیم، پاره‌ای از علوم اسلامی، همچون کلام و فلسفه و حدیث و فقه را نیازمند بازنگری جدی خواهیم دانست و هم‌زمان در پاره‌ای دیگر از علوم اسلامی همچون عرفان و تصوف و آیات قرآن کریم و رجال وتاریخ و سیره، امکان‌های نویدبخشی برای تولید «علوم اسلامی معلولیت‌نگر» بازخواهیم یافت.