طرف غربی بدلیل آنکه با سابقه سیاه قبلی و زیاده‌خواهی کنونی، منطق قابل دفاعی برای پیشبرد مذاکرات ندارد ترجیح می‌دهد با طرح موضوعاتی، چون «طرح دوم»، «تهدید نظامی»، «بزرگنمایی به‌اصطلاح خطر توسعه هسته‌ای ایران» و تاکید بر «محدود بودن زمان» از منطق گفتگو برای دستیابی به توافق خوب فرار کرده و اهداف خود را با بهره‌گیری از ابزار فشار محقق سازد.