وضعیت اتباع (خصوصا افغانی) و پیامد‌های حضورشان در ایران، به آرامی در حال تبدیل شدن به یک چالش موثر بر امنیت ملی است. وزیر کشور دولت سیزدهم با در چراغ سبز و مخفی کاری مکرر و صحبت‌های دوپهلو، فضا را برای ورود افسار گیسخته اتباع افغانی به داخل ایران فراهم نمود. برخی از تحلیل گران معتقدند که این برنامه نمی‌تواند صرفا برنامه وزیر کشور بوده باشد و بنوعی اراده حاکمیتی در اجرای آن نقش داشته است (علل مختلفی هم برای توجیه اجرای آن بر سر زبان هاست: نظیر جوان سازی جمعیت، سپر انسانی، امنیت بخشی به مرز‌های شرقی، همکاری در تحریم، استفاده از کمک‌های جهانی و غیره). حال در دولت چهاردهم، کشور در حال بستن پیچ شل شده دولت قبل در قالب سامان دهی به اتباع (خصوصا افغانی ها) بوده و متوجه شده که هزینه فرهنگی، انتظامی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و امنیتی بالایی بر کشور تحمیل شده است. همان گروه منتقد الان می‌پرسند که آیا واقعا می‌توان پذیرفت که حوزه حاکمیتی متوجه پیامد‌های این کار نبوده و بعد از گذشت یک سال متوجه وخامت این برنامه شده است؟ به هر صورت، بنظر می‌رسد که تصمیم قاطع درخصوص نوع برخورد با اتباع بیگانه، یکی از چالش‌های سنگین کشور بوده و باید با قید فوریت درباره آن چاره اندیشی شود.

انتصاب امیراحمدی و صلاحیت ایشان برای این سمت، مورد انتقاد ما بود. وقتی که با برخورد تند با مردم متقاضی حق آبه سیستان در سال های ماضی برخورد کرد، مورد انتقاد ما بود و .... . وقتی رئیس ستاد محترم اربعین بشکلی غلو گونه ماندگاری زوار در مرز برای بازگشت به شهرهای خود را بین نیم ساعت تا ۵ ساعت اعلام می کند و ان را به آمار ماندگاری ۱۵ساعته در سنوات گذشته مقایسه می کند، چه بگوییم؟ وقتی جناب امیراحمدی از لجستیک چند کانونی(شیوه تامین وسایل نقلیه برای بازگشت زوار به چند طریق داوطلبانه ، استفاده از ظرفیت دستگاه های دولتی و استفاده از ظرفیت دستگاه های خدمات رسان حمل و نقلی و بحث مسیر دهی به وسایل بشکل شبکه ای با تاکید بر نقاط کانونی) اطلاع کافی و وافی ندارد ، چه بگوییم؟ قصد تخریب افراد وجود ندارد، اما شیوه انتصابات در کشور( در نوبت های مختلف)، واقعا جای تاسف دارد.

معاون امنیتی انتظامی وزارت کشور از شناسایی یک میلیون و ۱۰۰ هزار تبعه غیرقانونی در کشور تا به امروز خبر داد.

به دنبال تجمع افرادی در پایانه مرزی "میلک"، معاونت امنیتی وزارت کشور اعلام کرد، موضوع حق آبه ایران از رود هیرمند، از مسیر مذاکره و گفتگو با مسوولان افغانستانی در حال حل شدن است. باید خدمت جناب مجید میراحمدی عرض شود که آنچه که محل اعتراض است، نوع برخورد شما نسبت به مسئله و کم توجهی و کوتاهی تان در خصوص ارایه برنامه زمانی است. زندگی مردم با وعده درمانی حل نخواهد شد. بر این قاعده، خواهشمندیم، بشکل شفاف برنامه ها، عملکرد‌ها و دستاورد‌های حاصل شده تاکنون و مشکلات و چالش‌های احتمالی کار را بشکلی شفاف با مردم در میان بگذارید