قبل از اعلام میزان افزایش حقوق انتقادات و پیشنهاداتی در خصوص حدود تقریبی این افزایش در رسانه ارایه دادیم. اما وزیر جوان و کم تجربه به قامت وزارت بجای پیچیده بینی و همه جانبه نگری، درشت بینی بظاهر عدالت خواهانه در پیش گرفتند و حقوق کارگران بجای افزایش حدود ۱، ۲۷ درصدی، با جهش ۵۷ درصدی مواجه شد. از عواقب این کار در قالب ریزش نیروی کار، قرارداد‌های صوری و افزایش غیرقابل نظارت‌های کارفرمایی گفتیم، اما نشنید. گفتیم باید مداخله روی عوامل موثر بر تورم و افزایش قدرت خرید صورت پذیرد، احتمالا توان ورود نداشت و.. حالا رئیس اتاق بازرگانی ایران اقدام به نقد دسته گل آقای وزیر کرده است. تا کی جمهوری اسلامی باید تاوان محفل گرایی در انتصابات مدیریتی را بپردازد؟ رئیس جمهور بشکل شفاف بگوید این بنده خدا با چه شاخص‌هایی برای وزارت و قامت وزیر مناسب تشخیص داده شده است؟ مجلس محترم بگوید چرا و چگونه بر برنامه تند نوشته این آقا رای اعتماد داده است؟ ما مجلس را هم شریک و تقصیردار در این نابسامانی می‌دانیم و شریک اشتباهات. بچه مردم و جماعت کارگر. بیچاره گام دوم انقلاب و این سبک انتصابات. چه می‌خواستیم و چه فکر می‌کردیم و چه انتظار داشتیم و چه شد!

معلوم نیست که بعضی‌ها این سطح سخیف و بعضا اشتباه از دانش تخصصی را با چه مکانیزم و روند‌های مشاوره‌ای یا خود تحلیلی سلیقه محور کسب کرده و می‌کنند؟ محمد رضا تاجیک، نماینده کارگران در شورای عالی کار مدعی است که زمانی صحبت از سهم کارگر در قیمت تمام شده می‌شود که می‌گویند ۱۳ درصد، اما تأثیر فقط ۳ درصد است و این ۳ درصد اینقدر شلوغ کردن ندارد؟ اولا باید از ایشان پرسید که رسما این سه درصد را ثابت کن. ثانیا کمترین اطلاعی گویا ندارد که هرچقدر از کارگری کارخانه محور به سمت نظام کارگری کاگاه محور و نظام کارگری استادکاری و صنفی پیش می‌رویم، این سهم بشدت افزایش می‌یابد. گویا متوجه نیست که در مشاغل خدماتی، این سهم بعضا تا ۷۰ درصد هزینه تولید را هم ممکن است در بر گیرد. ایشان بین دو مبلغ سود و فروش، گویا تفکیکی قائل نیست؟ برایتان بشدت متاسفیم آقای محمدرضا تاجیک، آش شوری را که طبخ کرده اید تا قبل از شهریور ۱۴۰۱ صدادار خواهد شد. صدایش تا با اخراج یک سوم نیروی کار خواهید شنید. آش شور شما تیشه به ریشه کارگاه‌ها و صنایع کوچک و متوسط می‌زند اخوی. اگر حال تفکر و مناظره داشته باشید، در دانشگاه یا رسانه در خدمت هستیم.