در حال حاضر ۴۱ شرکت بیمه در کشور مشغول به فعالیت هستند.بیمه مرکزی خبر داده که دو شرکت بیمه جدید به نام های حامی ما و اعتماد نیز به زمین بازی صنعت بیمه کشور اضافه می شوند. با توجه به عدم راه یابی خدمات بیمه ای در اقتصاد کشور و کم اعتمادی و بیمه اعتمادی مردم به بیمه ها ( اگر اجبار برداشته شود، بسیاری از این شرکت های بیمه ورشکست می شوند)بنظر می ذسد که، نوسانات آشکار در سیاست صدور مجوز برای تأسیس شرکت ‌های بیمه در ایران، از ممنوعیت کامل تا صدور مجوزهای جدید نشان از فقدان یک سیاست ‌گذاری کلان، پایدار و مبتنی بر تحلیل دقیق بازار بیمه و شاید نوعی بلاتکلیفی در درک صحیح نقش بیمه در نهاد ناظر صنعت بیمه دارد.اگر ورود شرکت‌ های جدید بدون رعایت اصول فنی و با هدف قیمت ‌شکنی انجام شود، ممکن است در بلند مدت اعتماد عمومی به صنعت بیمه کاهش یافته و ضریب نفوذ بیمه هم آسیب ببیند.رشد غیر فنی و فقط تعدادی شرکت‌ ها ممکن است منجر به ناپایداری در بازار بیمه وایجاد ذهنیت منفی نسبت به بیمه در جامعه شود.

ورای پرداختن به ابعاد نظری و اهمیت تئوریک و یا جنبه‌های حقوقی بیع بیمه، کارکرد این قرارداد برای تامین خسارات احتمالی وارد بر بیمه گذار می‌باشد. با توجه به کم کاری اشکار و قابل اثبات حقوقی بیمه‌های پایه (به هر ادله‌ای که باشد)، بحث بیمه‌های تکمیلی با هدف افزایش رفاه، کاهش تنش‌ها و ارتقا سلامت شهروندان، پایه گذاری شد. اما در عمل شاهد ان هستیم که تبدیل بنوعی قرارداد‌های متقلبانه برای بهره کشی از جیب شهروندان شده است. معنای تک سطحی (در مقابل چند سطحی با تنوع در خدمات و مبلغ بیمه) بودن بیمه تکمیلی در برخی از سازمان‌ها و ارگان‌ها چیست؟ عملکرد سخیف و شاید غیرقانونی بیمه‌ها مبنی بر پرداخت پول توسط بیمه گزار و سپس درخواست وجه از بیمه آنهم با هزار مشقت و بعضا ارایه دستی اسناد چه معنایی دارد؟ چرا خدمات تکمیلی ارایه شده در بیمه تکمیلی، به ما هو داستان، تکمیلی نیست؟ بیمه مرکزی بعنوان نهاد عالی و بالا دست موضوع که مسلما از تمامی مشکلات بیان شده مطلع بوده، چرا دست روی دست گذاشته و الزام به راه اندازی سامانه جامع انتقال الکترونیک و غیر حضوری اسناد درمان و خسارت، پوشش دهی کامل بیمه تکمیلی در حد وظایف واقعی، پرداخت هزینه درمان همزمان با اخذ خدمات درمانی توسط بیمه گزار و مواردی همانند را اجرایی نمی‌کند؟ ایا این حد از قصور، تقصیر، اهمال و ترک فعل را نباید به حساب رفتاری بی غیرت گونه آنهم در خصوص ارباب رجوع‌هایی از جنس کارمند و کارگر، نام نهاد؟ منتظر دریافت و انعکاس توضیحات شایسته بیمه مرکزی ایران هستیم. کم توجهی به پاسخگویی، مسلما با پیگیری خاص موضوع در نهاد‌های نظارت- بازرسی و در صورت نیاز، نهاد‌های امنیتی همراه خواهد بود.

صنعت بیمه ایران نسبت به صنعت بیمه در دنیا از عمق چندانی برخوردار نیست (که این مورد می‌تواند به‌دلیل وجود نااطمینانی بالا در اقتصاد ایران، تورم‌های شدید، گسترده بودن بخش غیررسمی اقتصاد ایران و... باشد)؛ اما به‌هرحال تجربه تلخی که در صندوق‌های بازنشستگی ایران وجود دارد، می‌تواند هشداری بر تکرار این اتفاقات در صنعت بیمه در آینده باشد.