در شب جمعه، ۲۵ شوال ۱۳۳۴، برابر با ۲ شهریور ۱۲۹۵، نوزادی به دنیا آمد که سال‌ها بعد، قلب بسیاری از شیفتگان علم و معرفت و شیعیان خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام را روشن کرد: آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی بهجت معروف به العبد. آیت الله بهجت ازعالمان بزرگ جهان تشیع بود که در سن ۹۴ سالگی در ۲۷ اردیبهشت سال ۸۸ دار فانی را وداع گفت و در جوار حضرت معصومه سلام الله علیها آرمید. حتی کوچ از این سرای خاکی نیز نتوانست دفتر دلدادگی‌اش را به سیدالشهدا علیه‌السلام ببندد. وصیت کرده بود که از ثلث مانده‌هایش، مجلس عزا و روضۀ امام حسین علیه‌السلام اقامه شود. شاید می‌خواست با زبان حال بگوید که حدود نود سال عزاداری و روضه و عرض ارادت به ساحت حضرت اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام هنوز کافی نیست؛ چراکه امام «معاوضه کرده است با خدا، معامله کرده است با خدا!».

محمدتقی بهجت فومنی (زادهٔ ۲ شهریور ۱۲۹۵ در فومن – درگذشتهٔ ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ در قم)، از عرفای نامدار و از مراجع تقلید سرشناس شیعه دوازده‌امامی بود. او از شاگردان محمدحسین غروی اصفهانی (مشهور به کمپانی) و سید علی قاضی بود و از جانب سید علی قاضی لقب فاضل گیلانی گرفته بود. وی در ۹۳ سالگی در قم درگذشت و پس از اقامهٔ نماز توسط جوادی آملی در حرم فاطمه معصومه (قم) به خاک سپرده شد. در متن زیر، اقدام به بازنشر صحبت‌های حجت الاسلام والمسلمین علی بهجت فرزند آیت الله بهجت در برنامه ضیافت شبکه قرآن و معارف سیما در قبل، شده است. روحش شاد ان شاالله.