انتصاب افراد سیاسی کم سواد( هرچند افرادی خوب و دارای سجایای اخلاقی) به پست های وزارتی و معاون وزیری و رئیس سازمانی ، سفیری ، استانداری و .... ، کم کم دارد کار دست جمهوری اسلامی ایران می دهد. ان بنده خداهای کم خبر که با چند تعریف ریز و درشت، فکر می کنند که حتی حق شان است که در ان پست بنشینند، غافل از اینکه آقا گرگه، جای دیگر دارد کار خودش را می کند. سید صولت عزیر، برادر گرامی ، همسایه محترم ،......، می دانی داری چکار می کنی و چه می گویی؟ اگر یک میلیون شغل قابل رصد هم ایجاد کنی، این مجموعه شغلی باید دارای اثرگذاری قابل اثبات روی اقتصاد و بالطبع روی توسعه باشد. آیا با یک میلیون پول پاشی یا اشتغال غیر اولویت دار یا غیر هماهنگ در مقیاس ، می توان اثرگذاری اقتصادی داشت؟ منتظر دریافت پاسخ هستیم.

وعده ایجاد یک میلیون شغل یا افزایش عادلانه حقوق بازنشستگان در حالی می‌بایست اکنون ازسوی کابینه انقلابی سید ابراهیم رئیسی در پایان سال نخست ریاست جمهوری محقق شده باشد که آتش وعده‌ها دامن وزیر جوان کار را گرفت و مجبور به استعفا شد؛ محمود جامساز، اقتصاددان معتقد است در آستانه یکسالگی دولت نه تنها شغلی ایجاد نشده، که نزدیک به ۱۰۰ هزار شغل نیز از دست رفته است.

زمزمه برکناری عبدالملکی از ماه‌ها قبل وجود داشت و مجلس انقلابی هم به سمت و سوی استیضاح عبدالملکی و چند وزیر دیگر رئیسی پیش می‌رفت، استعفای او در واقع فرار از استیضاح بوده است. چه نسبت به استعفای وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی خوشبین باشیم یا بدبین، از آنجا که اصل استعفا و مفاهیمی، چون عذرخواهی و برکناری در کشور ما غریب و ناشناخته است، این حرکت را می‌توان بدیع و کم مانند در نظر گرفت و از این منظر آن را باید اتفاقی جالب دانست. البته این سوال همچنان باقی است که آیا استعفای عبدالملکی می‌تواند سرآغازی برای اصلاحاتی جدی و واقعی در سیستم اجرایی و حکمرانی کشور باشد و آیا ترکش این استعفا به دیگر مدیران دارای شائبه و حرف و حدیث هم خواهد خورد؟ این را هم باید به آینده سپرد، آینده‌ای که در آیینه پژوهشگران گویا از هم اکنون قابل رویت است، اما ما به آن خوشبینانه می‌نگریم.