روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:گرانی بی‌حساب و کتاب، تورم بدون کنترل و افزایش لحظه‌ای قیمت ارز، حکایت از عدم مدیریت اوضاع اقتصادی توسط مدیرانی دارد که برای سر و سامان دادن سریع مشکلات مردم روی کار آمدند، ولی اکنون با مطالبات به حق مردمی که از حداقل شرایط زندگی محروم شده‌اند، مواجه هستند.

در حضور و خدا حافظی عبدالملکی چند طیف را باید مورد بازخواست و حساب کشی قرار داد. طیفی که این فرد کم تجربه را به رئیس جمهور تحمیل کردند (گروه خاص که متاسفانه بخشی از شرایط نابسامان اقتصادی و مدیریتی کشور بخاطر زیاده خواهی‌های مالی و جایگاهی آنهاست. بخشی از این گروه بازنشستگان نهادی حساس هستند). نمایندگان مجلسی که کیلویی رای داده و از موقعیت و وظایف قانونی خود بنوعی سو استفاده نموده یا دچار اهمال و تقصیر شده اند و در نهایت، نهاد‌های نظارتی و بازرسی که با وجود دیدن ناتوانی‌ها و کج روی‌های مشهود و مشخص، جلوی ایشان را نگرفتند. چرا باید نظام و منافع ملی، هزینه امثال عبدالملکی‌ها را بپردازد؟ آیا کشور و پست‌ها و کرسی‌های مدیریتی جای آزمون و خطاست؟

بعد از استعفای عبد الملکی و پایانی موقت بر سبک مدیریتی عبدالملکسیم در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، زمزمه برای وزارت چهار گزینه وجود دارد. زاهدی سرپرست فعلی، حاجی بابایی نماینده همدان و وزیر سابق آموزش و پرورش، بذرپاش دیوان محاسبات و ابوالحسن فیروز آبادی. بنظر می‌رسد در این بین اقبال اصلی با حاجی بابایی و یا بذرپاش باشد.