کامیون کنار نانوایی ترمز می‌کند. چند کارگر با لباس‌های سفید و چروک پیاده می‌شوند و شروع به جابه‌جایی کیسه‌های آرد می‌کنند. نانوایی چندتایی پله می‌خورد و سرکارگر در آن برای تحویل‌گرفتن کیسه‌های آرد ایستاده است. یکی از کارگرها بعد از جابه‌جاکردن چند کیسه، لبه کامیون می‌نشیند، شیشه آب را سر می‌کشد و ته‌مانده آن را روی گردن و بازوهایش می‌ریزد. دوباره بلند می‌شود و کیسه بعدی را روی دوش‌اش جاسازی می‌کند و دوباره پله‌ها و دوباره نفس‌نفس زدن. باورتان می شود که این همه تلاش برای کیسه ای 100 تا تک تومانی باشد؟