آقای نوش آبادی مجلس در خصوص برخی از برخورد‌های بد لباس شخصی‌ها گویا خود را به تجاهل می‌زند و با نگاهی ایده ال گرایانه بیان می‌دارد که ممکن است نیرو‌های خودسر باشند؟ جناب نوش آبادی، یکی از مطالباتی که بعد از پایان ان شاالله زود هنگام این ناآرامی‌ها باید پیگیری شود، بحث حضور لباس شخصی‌ها و برخورد‌های خارج از چارچوب بعضی از آنهاست. اگر این‌ها لباس شخصی هستند، باید پاسخگویی صورت گیرد، اگر خودسر هستند نیز باید نهاد‌های مسئول پاسخگو باشند. برخورد با ناآرامی‌ها و اغتشاش که صرفا سرکوب و فرو نشاندن نیست، سازندگی بعد از آن، احیا، دلجویی‌ها و صد‌ها برنامه افزایش اعتماد باید دنباله گیری بشود. مشفقانه شما را نصیحت می‌کنیم که حقوق اساسی مطرح در قانون اساسی را مطالعه کنید و اطلاعات امنیتی خودتان را ارتقا بدهید. امنیت سه اصل اساسی تخصص گرایی، مشارکتی بودن و نظارت پذیری سلسله مراتبی را باید در دستور فعالیتی داشته باشد. امنیت نیازمند توامانی حساسیت، هوشمندی و موثر بودگی است. جناب نوش آبادی، اگر حوزه امنیت در یک کشور صدمه ببیند، فاتحه توسعه در کشور را باید خواند. امنیت بدلیل حساسیت بالایش تنها از نفوذ و دشمن خارجی صدمه نمی‌بیند، امنیت عموما از درون خودش بدلیل کم توجهی به نظارت‌ها صدمه می‌بیند. بر این قاعده، ضمن تائید نگاه متعهدانه شما، توصیه می‌کنیم که شرایط را برای تضعیف امنیت واقعی با برخی جانبداری‌های نابجا، فراهم نکنید. گام دوم انقلاب، ریل گذاری خاص خودش را می‌طلبد.

فضای مجازی پر است از برخورد‌های بعضا ناشایست برخی از ماموران پلیس و از آن بیشتر، برخی از لباس شخصی‌ها با مردم در جریان اغتشاشات، صحنه‌هایی که ممکن است سرجمع ۱۰۰ مورد نشود، ولی چنان نفرتی را بوجود می‌آورد که مثل جرقه در انبار باروت عمل می‌کند. آیا پلیس نباید به این حوزه ورود کند؟ دوستی روایت می‌کرد که در جریان اعتشاشات سال ۱۳۸۸ شاهد شکستن شیشه خودروی شخصی اش در پارکینگ منزلش (فاز یک اکباتان تهران) بود. می‌گفت تا فاتب انقلاب کار را دنباله گیری کردم و با شکایت مکرر، کار به رودرو کردن با رئیس وقت کلانتری رسید و ضمن جبران خسارات حلالیت طلبی هم شد. آیا امنیت فقط در برخورد تند با اغتشاش گران اجرایی می‌شود یا جبران خسارات بعد از آن، دلجویی از صدمه دیدگان، آرامش بخشی به افکار پریشان عمومی و مواردی همانند را هم شامل خواهد شد؟ منتظر اقدامات موثر پلیس در این خصوص هستیم.