دکتر پزشکیان در سفر استانی خود و با رویکردی درد و دل گونه بیان داشته بود که مردم و مسئولان مشکلات را جدی نمی‌گیرند. دولت پول ندارد حتی یک میلیارد و ما گرسنه‌ایم؟! این گونه صحبت رئیس جمهور باعث ایجادانواع دلخوری‌ها شده بود و برخی از محققین و فعالان اقتصادی را واداشت تا اقدام به ارایه آمار‌ها و تحلیل‌های تبیین وضعیت ایران در مقایسه با وضعیت سایر کشور‌ها کنند. مهدی رباطی با استفاده از شاخص تولید ناخالص داخلی اسمی معتقد است که حتی با وجود تحریم، رتبه ایران بین ۴۰ تا ۴۵ جهانی است و با استفاده از شاخص تولید ناخالص داخلی بر اساس برابری قدرت خرید، اقتصاد ایران رتبه ۲۰-۲۳ جهانی را دارد.

کشور ایران با توجه به وسعت و جمعیت،۲۱ امین اقتصاد دنیا از نظر میزان تولید ناخالص ملی است. این گفته به معنای ۲۱امین قدرت اقتصادی جهان نبوده، چرا که وقتی پای سرانه ها، میزان ثبات اقتصادی، نرخ تورم، ضریب جینی، سرفصل ها و میزان هزینه ها و غیره به میان می آید، جایگاه ایران چندان مناسب نیست. احتمال می رود رقم 150 میلیارد دلار ارتقا در اقتصاد ایران بر اساس سناریوی امضای برجام نوشته شده باشد. همچنین باید توجه داشت که بخش اعظم درآمد ایران از راه صادرات مواد معدنی و نفت و پتروشیمی بوده در حالیکه سایر کشورها، این ناترازی برقرار نبوده و صادرات غیر نفتی و فناورانه آنها بشدت بالاست. در دوره ریاست جمهوری روحانی، دکتر نوبخت چنین گزارشی را برای مقام معظم رهبری ارسال کرد و از رتبه 18 اقتصادی ایران صحبت کرد که سرو صداهای زیادی داشت.