پدر خانواده می‌گوید، از سیرجان با خانواده آمدیم. بچه‌ها را جلوی ضریح گذاشتم، گفتم دست‌تان را بگذارید روی پنجره‌های ضریح آقا، به گوشی نگاه کنید من عکس بگیرم. همان دم ماجرای حمله شروع شد.با بچه ها به پشت کولر ایستاده فرار کردیم و مخفی شدیم و روی زمین خوابیدم و آن حرامی شلیک می کرد. داد می زدم نزن، بچه هستند. پسر بزرگ ترم سرش را زیر تنه من بیرون آورد ببیند چه خبر است، تیر خورد و شهید شد. پرسیدم توانستی آخرین عکس را از پسرت بگیری؟ بغض هر دویمان ترکید.