وقتی از انسان تعریف و تمجید می‌شود، هورمون‌های شادی آفرین مانند دوپامین شروع به ترشح می‌کنند و حس خوبی به فردی که مورد تملق قرار می‌گیرد، دست می‌دهد (فرد متملق هم این حس را پیدا می‌کند و از استرس اش کم می‌شود). آیا با این شرایط ،چاپلوسی می تواند کار خوبی تصور شود یا بد؟ آیا فرد متمایل به شنیدن تملق و فرد متملق، برای جامعه مفید هستند یا مضر؟ چرا تملق طلبی و تملق گویی را نشانه ضعف شخصیت می دانند؟