سیاسی بازی و بولتن داری جهت دار، کم توجهی به افکار عمومی و نیاز مخاطبین در سطح ملی، بی انضباطی‌های مالی و خاصه خرجی ها، نداشتن راهبرد‌های مقابله با رسانه‌های خارجی و نابلدی در فرهنگ سازی داخلی، دور شدگی تدریجی از ماموریت‌های قانونی و دیگر آسیب‌های وارده، از صداسیما سازمانی کم خاصیت و پرادعا ساخته است. سازمانی که در سال ۱۴۰۲، هشت همت برای بودجه سالیانه کشور خرج داشته و علاوه بر این دارای درامد‌های شایان تبلیغاتی است. کارگروه نظارت بر صداسیما اگر صبخانه و نهار خودشان را صرف کردند و عصر، وقت داشتند، اندکی بر وظایف قانونی محول شده به خودشان فکر کنند. حجالت بکشند که لطف رهبر را با چه کیفیتی پاسخ داده اند. صداسیما بعنوان رسانه ملی با این فرمان، از صداسیمای میلی هم خارج شده و ترس آن وجود دارد که به سمت صداسیمای ویلی، گرایش پیدا کند.

تلویزیون که همواره مدعی است هویت حرفه‏ای هنرمندان، ستاره ‏ها و چهره‌هایش از برکت وجود آنهاست و گویی برنامه‌سازان و مجریانی که برنامه‏ای تلویزیونی را برند می‌‏کنند، طفیلی آن هستند، حالا آنقدر کفگیرش ته دیگ خورده که دست به‌دامن افرادی مثل مهران رجبی و بشیر حسینی برای اجرای مسابقه‏‌هایی به‌اسم «خودمونی» و «رویانیوم» شده است.