نتایج شش برنامه گذشته که اجرای آن‌ها از سال‌های ۱۳۶۸ آغاز شده است، با انتقادات فراوانی همراه بوده است. حال گروهی از پژوهشگران متشکل از سید محمد بحرینیان، اکرم زینالیان، سعید ابراهیمی، حسن رجب پور و شیما حاجی نوروزی پژوهشی انجام داده اند که با آسیب شناسی برنامه‌های گذشته به ارائه پیشنهاداتی در خصوص تدوین برنامه هفتم (با تاکید بر تجربه کشور‌های رها شده از عقب ماندگی در شرق آسیا) پرداخته اند. جمعی از پژوهشگران و اساتید دانشگاه در یک پژوهش با آسیب شناسی برنامه‌های پیشین توسعه، به ارائه راهکار‌های مهمی در رابطه با تدوین سند برنامه هفتم توسعه پرداختند.

فرشاد مومنی اقتصاددان در نشست نقد و بررسی کتاب «توسعه فراستمند، الگویی بدیل برای ایران» ، عنوان کرد: در در دهه ۱۳۹۰ ماهیت حکومت در ایران از دریچه اقتصاد سیاسی، پنج بار دگرگون شده است، اما یک کلمه حرف درباره آن نمی‌شنوید. در این دهه سال‌هایی را تجربه کرده ایم که رانت ناشی از سیاست‌های شوک درمانی از رانت ناشی از نفت چند برابر بیشتر خلق شده است. ما با یک پدیده تسخیر شدگی ساختار قدرت به دست گروه‌های مافیایی و شبه مافیایی روبرو هستیم. این ساختار حتی مصالح بقای خود را رعایت نمی‌کند و دچار یک پریشان حالی ویژه شده است.