جلیل رحیمی جهان آبادی نماینده مجلس اظهار داشت: در طی ۴۰ سالی که از عمر انقلاب اسلامی گذشته حوادث و داستان‌ها و تغییرات زیادی اعم از تغییر در ارزش ها، هنجارها، سبک زندگی و نحوه رفتار رخ داده است. با کفش و لباس یک بچه دو ساله نمی‌شود آن را به تن یک انسان ۴۴ ساله کرد و توقع داشت زندگی کند. وی افزود:ما نمی‌توانیم از ملت توقع داشته باشیم زیربار مشکلات کمر خم کنند، اما به من نماینده مجلس و یا هر مسئول دیگری اعتراض نکنند این خواسته به حقی نیست. افول شدید سرمایه‌های اجتماعی، تخریب شخصیت‌های مورد رجوع، حمله به افراد مورد قبول عام نه تنها راه حل نیست بلکه بحران کشور را تشدید می‌کند هر کسی که بزرگ قومی، مذهبی، هنرمند و ... است سرمایه اجتماعی این مملکت است ما باید با این‌ها گفتگو کنیم و این‌ها را با خودمان همراه کنیم و از آن‌ها راهکار بگیریم.

ابراهیم فیاض در کنار چند نام دیگر از معدود چهره‌های دانشگاهی حوزه علوم انسانی و به‌ویژه جامعه‌شناسی است که در جریان اعتراضات شهریور تا آبان امسال کوشیدند با ارائه نظراتشان برای رسیدن به چارچوبی تحلیلی درباره علل وقوع این اعتراضات و دستیابی به تبینی جامعه‌شناختی از آن گام بردارند. ایشان ریشه اعتراضات و حوادث دو ماه اخیر را بدل‌ شدن امر سیاسی به امر اجتماعی می‌داند و آن را به معنای رشد اجتماعی به‌شدت بالای ایرانیان در نظر می‌گیرد و می‎گوید: هرچه جلوتر رویم جنبش‌ها فرهنگی‌تر و معرفتی‌تر خواهند شد و در یک کلام از این به بعد بدل با جنبش‌هایی شناختی مواجه می‌شویم که با همه‌چیز و همه‌کس پرسشگرانه برخورد خواهند کرد.وی معتقد است: یا ما آینده را می‌سازیم یا آینده ما را می‌سازد. ساختن آینده، دانش و بینش و ایده می‌خواهد. متاسفانه دانش و بینشی که در اینترنت هست را استفاده نمی‌کنیم و از ایده هم که خبری نیست. ما متأسفانه در حال انتقال با خشونت به آینده هستیم. اگر آینده را خودمان بسازیم با آرامش و آسایش می‌سازیم، اما اگر آینده ما را بسازد حتماً با خشونت و جراحی خواهد بود.