تا گردن رانت و زمینه فساد را به خودروساز‌های داخلی هدیه کردیم و هیچ نگفتیم. آن‌ها هم اشتغال و تولید ملی و صنعت خودرو سازی را به گروگان گرفتند و تا توانستند بی احترامی کردند و گردن کشی نمودند و زشت رفتاری بخرج دادند. نتیجه شد تولید خودروی ملی مان؟ راستی کدام خودروی ما، خودروی ملی است؟ ترکیه، سال‌های سال بعد از ما شروع کرد و الان در چه جایگاهی است. تا کی باید اجازه سو استفاده از منابع و منافع کشور را به مشتی جماعت گردن کلفت کم خاصیت داد؟ آیا دادستان قانونا می‌تواند به دل‌های پر از درد هم رسیدگی کند؟ سازمان بازرسی، مجلس شورای اسلامی و ده‌ها نهاد نظارتی و بازرسی کشور چطور؟

صادرات خودرو‌های ایرانی در وضعیت مناسبی قرار ندارد. درحالی که خودروسازان اصرار بر افزایش میزان صادرات به کشور‌های خارجی دارند. کارشناسان می‌گویند که صادرات محدودی هم که از طرف خودروسازان ایرانی به برخی از کشور‌ها نظیر روسیه یا ارمنستان با اهداف سیاسی انجام می‌شود و صرفا نشان‌دهنده پیشرفت این صنعت نیست. آن‌ها معتقدند که خودرو‌های ایرانی با توجه به کیفیت و قیمت آن‌ها توان رقابت در بازار‌های جهانی را ندارند و این کشور‌ها می‌توانند خودرو‌های باکیفیت‌تری را با پرداخت همان هزینه خریداری کنند.در این میان، صنعت خودروسازی ترکیه که عمر کمتری نسبت به ایران دارد، در این حوزه موفقیت‌هایی را کسب کرده است. اما صنعت خودروسازی ایران تا چه میزان از ترکیه عقب است؟