سیدمحمداتابک وزیر صمت در همایش بیست و هفتمین دوره رویداد انتخاب ۱۰۰ شرکت برتر بیان داشت که انتظار بیشتری از شبکه بانکی با توجه به گسترش بیش از پیش دایره امکانات سرمایه‌ای و اجرایی آن وجود دارد تا بتوانند با استفاده از توانمندی موجود بر بزرگترین چالش امروز صنعت و تولید که عبارت از ناترازی انرژی و محدودیت برق و گاز برای تولید و ارزآوری بیشتر است، فایق آیند. وی اضافه کرد که شرکت‌های برتر به شکرانه توانمندی مالی و اقتصادی، وارد نهضت ایجاد نیروگاه‌های تجدیدپذیر به ویژه تولید برق از نعمت خدادادی انرژی خورشیدی شوند و در یک همت جمعی با مشارکت خوشه‌های صنعتی مستقر در شهرک‌های صنعتی سایه شوم توقف تولید به علت کمبود برق را از سر صنعت و تولید که پیشران کشور در مسیر توسعه است؛ بردارند.

بسیاری از تحلیگران معتقدند که بحران ناترازی در صنعت برق و گاز کشور، ناشی از عدم سرمایه گذاری موثر در ده سال اخیر است. عدم سرمایه گذاری در تامین حامل انرژی و سوخت نیروگاهی (مسئولیت زنگنه)، تاکید بر خودکفایی در ساخت توربین و نیروگاه و محدود کردن حمایت‌ها و کاهش واردات (مسئولیت علی آبادی)، کم توجهی به سرمایه گذاری برای ارتقا ظرفیت (مسئولیت اردکانیان)، چرخه کمبود ۱۵ هزار مگاواتی را سبب شده است. عدم سرمایه گذاری در صنعت برق ناترازی را در تولید و مصرف به ارمغان اورده، ناترازی ایجاد شده همراه با قیمتگذاری دستوری برای خرید از بخش خصوصی و فروش به مردم با رویکرد یارانه زدایی (مثلا کاهش هزینه‌های دولت)، نارضایتی‌ها را افزایش داده و محدود کردن صنایع از نظر تامین برق، تا ده درصد تولید صنایع مادر کشور را کاهش داده است. به همه این موارد بهره وری حدود ۴۰ درصدی این صنعت را اضافه کنید و آقایانی که تمایل بالا به انحصار و رفتار کدخدایی دارند.‌ای خاک بر سر نهاد‌های نظارتی بدون حساسیت در این خصوص.‌ای خاک بر سر نماینده مجلس بی خاصیت که مسئله مهمی، چون مسئله حامل‌های انرژی در یک کشور برق و گاز محور را نمی‌بیند. حال متوجه هستید از چه کثافتی صحبت می‌کنیم و از چه پاشنه آشیل امنیتی برای کشور حرف می‌زنیم و چرا جلز و ولز می‌نماییم؟ بخدا اگر خیلی هاتون بفهمید. صحبت‌های حمیدرضا صالحی عضو هیات مدیره اتاق بازرگانی تهران در این خصوص شنیدنی است.

این روز‌ها صحبت از مشکلات صنایع بسیار سخت است. چراکه این مشکلات به یک یا دو مشکل ختم نمی‌شود که بتوان با صحبت در رابطه با آن به راه حل‌ها و راهکار‌های نجات دهنده صنعت دست پیدا کرد. مشکلات صنایع به اندازه‌ای بزرگ و بغرنج شده که صنعتگران دیگر از خیر حل مشکلات گذشته و به فکر مهاجرت از کشور افتاده اند. کوچ صنعتگران کشور به کشور‌های همسایه به دلیل تامین مالی و استفاده از ابزار‌های متنوع و مورد نیاز تولید در این کشورها، زنگ خطر کاهش تولید و افزایش قیمت کالا‌ها را در آینده‌ای نزدیک به صدا در آورده است.