حدود یک ماه پیش اکثریت تیم قهرمان جام جهانی زنان (بازی آمریکا- ویتنام) در حالی که سرود ملی ایالات متحده پخش می‌شد به شکلی رو به جلو خیره شدند،تنها پنج بازیکن از ۱۱ بازیکنی که برای سرود در زمین ایستاده بودند دست‌های خود را روی قلب خود گذاشتند. تنها سه بازیکن تیم ملی آمریکا همراه با صد‌ها هوادار آمریکایی حاضر روی سکو‌ها، سرود ملی این کشور را زمزمه کردند. این رفتار انتقادات زیادی را در آمریکا ایجاد کرد که گزارش زیر به نمونه ای از ان اشاره دارد.

سیدمصطفی هاشمی‌طبا در یادداشتی نوشت: اگر به نخواندن سرود از سوی بازیکنان ایراد داریم، به یاد آوریم که در سال‌های گذشته ایران‌دوستی نفی و حتی شرک خوانده می‌شد و هرگز آموزش این کار به ورزشکاران داده نشده است و وقتی احساس ایران‌دوستی نفی می‌شود، چه جای گله است؟ هاشمی طبا با اشاره به جو سیاسی فوتبال کشور، افزود:اگر می‌خواهیم در دو بازی آینده دور مقدماتی، تیم ملی‌مان نتیجه مناسب بگیرد، به آنان کاری نداشته باشیم. سیاسیون و مقامات دیگر، خود را از تیم ملی دور نگه دارند. حکایت کودکی گریان است که در آغوش فردی بود که کوشش می‌کرد او را ساکت کند. گفتند تو خود عامل گریه کودک هستی، او را رها کن آرام می‌شود. تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران چنین حکایتی دارد.