حداکثر فکر غالب مدیران دولتی کشور مربوط به 30 سال قبل بوده و حول برنامه ریزی نمایشی و صوری برای توسعه پایدار می چرخد. مدیران کم حساسیتی که غافل از وقوع حدودا سی ساله تغییرات ملموس اقلیمی در ایران هستند و هنوز با رویکرد مدیریت بحران و حوادث غیر مترقبه به برخی از رویدادها می نگرند.به طبیعت لعنت می فرستند و مثلا با مدیریت جهادی، قصد حل مشکلات ناشی از بحران های ایجاد شده را دارند. زرشک بابا . شاید بجای استعمال و استفاده از اسم مدیر، بهتر می بود آنها را با لفظ یک مشت عوضی مورد خطاب قرار می دادیم( عوضی در معنای غیر اصیل و عدم رعایت شایسته سالاری در انتصابات) . حتی اوضاع وخیم تر از این توضیحات بوده و جای رسیدگی و پرداختن به علت، گرفتار معلول شده و بجای مقابله با تغییرات اقلیمی ، سد برای مقابله با سیلاب می سازند . چاره اندیشی می کنند برای خشکسالی و زود کشتی و دیر کشتی را توصیه می نمایند بجای اجرای الگوی کشت . کار از این هم خراب تر است. واقعیاتی نظیر توده پنج کیلومتری تولید متان در جنوب تهران را هم انکار نموده و دشمن پنداری می نمایند برای هشدار در خصوص آن. خدا به راه راست هدایت تان کند و در صورت عدم اصلاح، ریشه کن کند این سبک از مدیریت را در کشور.