کریدور شمال-جنوب که به‌ویژه در دولت حاضر و پس از آغاز بحران اوکراین به کرات درباره آن صحبت شده، دستمایه گزارشی از سوی مرکز پژوهش‌های اتاق ایران است. این گزارش، نسبت به اغراق بیش از حدی که درباره عواید مالی و سیاسی این گذرگاه شده است، انتقاد می‌کند و با تکیه بر آمار نشان می‌دهد که سهم بالقوه این کریدور از تجارت جهان بسیار اندک بوده و تنها برش کوچکی از کیک تجارت جهانی است.

تقریبا ۲۲ سال پیش موافقتنامه اولیه برای ساخت کریدور «شمال-جنوب» به امضای وزیران حمل و نقل روسیه، ایران و هند رسید و از آن زمان، بخش بزرگی از زیرساخت‌های لازم برای حمل و نقل در این «راهگذار» بنا شده است. عمده این زیرساخت‌ها نیز در بخش ریلی است. دیروز، توافقنامه ساخت راه‌آهن رشت- آستارا توسط روسای جمهور ایران و روسیه امضا شد. بر اساس این توافقنامه تقویت مسیر پاکستان، ایران و ترکیه، مسیر ریلی شلمچه- بصره و همچنین راه‌آهن چابهار- زاهدان و اتصال دریای عمان و خلیج فارس به اروپا و... با جدیت پیگیری خواهد شد.

بعضی‌ها برای دیده شدن و ماندن چه‌ها که نمی‌کنند. شاید هم بنوعی طبیعی حال همه ما باشد، ولی از حد گذراندن آن هم دیگر حدی دارد. بحث کریدور شمال به جنوب و حمل و نقل ریلی و این داستان هاست. باید از بعضی‌ها پرسید که تا دیروز اسمت چی بود برادر. انتصابات ارتباطی، آدم را به چه کار‌هایی که وادار نمی‌کند. منظورمان فعلا فرد خاصی نیست تا بعد.