بحران گاز در کشور به وضعیت اضطراری رسیده و در حالی‌که تولید سالانه گاز ایران به ۲۷۷میلیارد مترمکعب می‌رسد، مصرف داخلی به ۲۴۹میلیارد مترمکعب در سال‌ رسیده است. بخش خانگی، تجاری و صنایع غیرعمده با مصرف ۱۱۹میلیارد مترمکعب، نیروگاه‌ها با ۷۹‌میلیارد مترمکعب و صنایع عمده با ۵۱‌میلیارد مترمکعب، بیشترین مصرف‌کنندگان گاز در کشور هستند. بهروزی فر کارشناس انرژی معتقد است که مشکل اصلی صنعت نفت و گاز در ایران نبود منابع مالی نبوده و مهم ترین چالش ما نبود تجهیزات و ادوات مناسب با تکنولوژی روز است. در روزهای پایانی سال ۱۴۰۲ دولت سیزدهم با امضای قرارداد پارس جنوبی به نوعی خبر از اجرای این پروژه توسط ۴ شرکت ایرانی خبر دادند. اما در نهایت چند ماه بعد با شروع دولت چهاردهم مشخص شده که خبری از امضای قرارداد نبوده و همه آنچه که جواد اوجی وزیر نفت دولت سیزدهم و محسن خجسته مهر معاون او در شرکت ملی نفت در بوغ و کرنا کردند تفاهم نامه ای بیش نبوده که ارزش و اعتبار چندانی هم نداشته است. پروژه ای که سال ها در مورد ضرورت آن سخن گفته شده، اما تا حالا ره به جایی نبرده است. با وجود گذشت حدود ۱.۵ ماه از امضای این قرارداد مساله تامین مالی آن حل نشده و حالا دیوان محاسبات به آن ایراداتی را وارد ساخته است. این مشکل در حالی است که اولیا مدیر عامل شرکت مپنا یکی از ۴ شرکت اصلی طرف قرارداد در اجرای این پروژه پیشتر گفته بود که «شروع عملیات اجرایی این لنگ تامین اعتبار و منابع مالی مورد نیاز آن است و به محض پرداخت قسط اول کار اجرایی را شروع خواهیم کرد.».

گاز طبیعی به عنوان سومین منبع انرژی در دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد و طبق پیش بینی مراکز مهم انرژی دنیا، این ماده با ارزش تا سال ۲۰۴۰ پس از انرژی‌های تجدید پذیر، بیشترین رشد تقاضا را در بین سایر منابع اولیه انرژی خواهد داشت؛ لذا بسیاری از کارشناسان قرض حاضر را «قرن گاز» می‌نامند. اما آنچه هم اکنون در کشور در حال اتفاق افتادن است،تاریخچه تک‌محوری بودن صادرات انرژی ایران و اتکای صرف به نفت، جایگاه موثر صادرات گاز را به حاشیه رانده است. تراژدی غم‌انگیز این است که افزایش مصرف گاز که از سوی مسوولان مطرح است، ولی خبری از کاهش صادرات گاز در میان نیست! آیا این به این معناست که کم مصرف کنیم تا صادرکنیم یا واقعا نداریم که صادر کنیم.

شایعاتی عجیب در فضای مجازی از علل کسری گاز در ایران همچون «فروش یک میدان گازی در قالب قرارداد ۲۰ساله به روسیه» یا «اهدای رایگان گاز به لبنان» مطرح شده است که پاسخ‌های روشن و مشخصی دارند. در این گزارش با مروری بر دلایل غلط بودن این ادعاها، ریشه‌های واقعی بحران کنونی بررسی شده است.