دعوای اپوزیسون های خارج نشین ، یک خاصیت خوب دارد و آن افشاگری و پرده دراندازی از همدیگر است. معصومه علینژاد مثلا با ارایه برخی فکت ها از بی اخلاقی های رخ داده درباره خودش در زمان حضور در جمهوری اسلامی( دو پیشنهاد بی شرمانه از طرف دو مقام مسئله دار داخلی) و با در پیش گیری چهره ای مظلوم، جایگاه خود را در خارج تثبیت کرد. سپس با سناریوی دوگانه دفاع از حقوق سیاسی مردم و جلوداری حقوق زنان ، وارد چرخه استخدام سرویس های امنیتی آمریکایی شد. پر رویی ذاتی معصومه علینژاد ، مهارت های ژورنالیستی ، احتیاجات مالی و حمایتی در غربت، نیروی نیاز-اراده اگزیستانسیالیستی را در او بیدار کرد. نیرویی که باعث پیشرفت مردم فریبانه او شد. اما این پیروزی خیلی زود رو به زوال نهاد و به انواع شیوه ها، چهره واقعی او برای افکار عمومی مشخص شد.

دست اندرکاران کنگره بین المللی بانوان تاثیرگذار مدعی هستند که این روز‌ها که مسیح علینژاد و نازنین بنیادی سعی دارند خود را صدای زنان ایرانی جا بزنند و روایت برساخته‌ای از واقعیت جامعه ایرانی به افکار عمومی غرب و نهاد‌های بین‌المللی تحمیل کنند، کنگره بین المللی بانوان تاثیرگذار با حضور نمایندگان بیش از ۹۰ کشور در قلب ایران جریان دارد.برخی از منتقدین می پرسند که هزینه کنگره چرا شفاف نمی شود؟ زنان تاثیرگذار بر اساس کدام شاخص انتخاب شده اند؟ اثرگذاری کنگره در سطوح منطقه ای ،جهان اسلام یا بین المللی به چه میزان بوده است؟ چه ساختار و مکانیزمی برای تداوم خودگردان این کار ، اندیشیده شده است.