جای خالی روز ملی چای ایرانی با وجود همه مطالبه گری‌ها و پیشنهادات برای ثبت آن، کام مردم شمال خصوصا شهر‌های چای خیز نظیر لاهیجان، فومن، رودسر و املش را تلخ کرده است. مطالبه‌ای فرهنگی، اقتصادی و هویتی که در امتداد مناسبت‌های دیگری نظیر روز ملی زعفران، روز ملی پسته و روز گلاب در تقویم کشور قابل طرح و پیگیری است. در انتهای فروردین ماه ۱۴۰۳، سید جواد سلیمانی خطیب نماز جمعه لاهیجان در خطبه‌های نماز جمعه شهرستان با اشاره به سالروز درگذشت کاشف السلطنه پدر چای ایران ، خواستار آن شد که این روز به عنوان روز ملی چای و چایکاری در تقویم رسمی ایران به ثبت برسد. دو پیشنهاد قابل بررسی برای ثبت این روز در تقویم وجود دارد. ۱۴ آذر، سالروز درگذشت کاشف‌السلطنه یا یکی از روز‌های اواسط اردیبهشت، هم‌زمان با آغاز فصل برداشت چای بهاره در شمال کشور. در حال حاضر روز ۱۵ دسامبر (۲۴ آذر) بعنوان روز جهانی چای در دنیا شناخته می‌شود.

لاهیجان مهم‌ترین مرکز کشت و تولید چای ایران به شمار می‌رود و کلمه چای در ایران با نام این شهر همراه است. قدمت استفاده از چای و کشت و تولید آن در جهان حدود ۵۰۰۰ سال می‌باشد، اما ایرانیان چای را نخست به عنوان یک ماده دارویی می‌شناختند و تا حدود قرن۱۱و۱۲ (صفوی تا قاجار) نام آن را در کتاب‌های پزشکی و داروشناسی فهرست کرده بودند.

آقا محمدخان قاجار قوانلو ملقب به کاشف السلطنه و مشهور به چایکار، دولت مرد دوره قاجار و پهلوی بود. او نخستین کسی است که کشت چای را در ایران رواج داد و به همین دلیل " پدر چای ایران " خوانده می شود.