آن‌طور که پیروز حناچی، شهردار پیشین تهران، می‌گوید، در حال حاضر حداقل ۳۰ میلیون نفر بدمسکن در ایران زندگی می‌کنند. او همچنین در انتقاد به ساخت مسکن‌های دولتی در حاشیه شهرها معتقد است که نباید چنین برخوردی با مردم صورت بگیرد.مسکن بیشترین سهم و بار را در هزینه‌های خانوار دارد و سهم مسکن از ۳۰ درصد در سبد خانوار در دو دهه گذشته، اکنون به بالای ۵۰ درصد در کلان‌شهر‌ها رسیده است. زمانی که سهم مسکن در کلان‌شهرها، به‌ویژه در شهری مانند تهران، در سبد خانوار به ۷۰ درصد و بیشتر از سبد خانوار می‌رسد، یعنی این مسأله دیگر صرفاً یک موضوع اجتماعی و اقتصادی نیست. این بحران به‌تن‌هایی و در دل خود به وجود نیامده، بلکه عواملی خارج از این بخش در ایجاد آن نقش داشته‌اند. من این موضوع را ابربحرانی می‌نامم که دولت با آن مواجه است و آن تورم است.

تهیه مسکن برای بیشتر مردم پایتخت به یک معضل و آرزویی دست نیافتنی تبدیل شده آرزویی که برای تحقق آن بسیار تلاش می‌کنند و با یک وعده مسئول در این حوزه، کمی دلشان گرم می‌شود، وعده‌ای که اگر به تحقق برسد علاوه بر رضایتمندی مردم، برگی زرین بر کارنامه مسئولان مربوطه ایجاد می‌کند، به همین دلیل ضروری است که شهرداری تهران درباره عملکرد خود در حوزه مسکن شفافیتی را ایجاد کند، زیرا کلنگ زنی‌ها که برای مردم فایده‌ای ندارد، مهم این است که چند نفر تا به امروز خانه دار شدند!متاسفانه بد مسکنی و بی‌مسکنی دو مشکل عمده اهالی پایتخت محسوب می‌شود و این دو مشکل بسیاری از خانواده‌هایی که در سال‌های نه چندان دور وضع مالی مناسب و متوسط داشتند را هم دچار چالش کرده و قشر فقیر جامعه را به حاشیه‌های ناامن و پرمخاطره شهر تهران رانده است؛ طبق آمار اخیر ۵۱ درصد مردم تهران اجاره‌نشین هستند؛ امید است مدیریت شهری دوره ششم در پایان کار خود هم با افتخار از حوزه مسکن صحبت کند و کارنامه‌ای درخشان و شفاف داشته باشد.