شاخص ادراک فساد برای سال ۲۰۲۲ رتبه ایران را ۱۴۷ از میان ۱۸۰ کشور جهان نشان می‌دهد و این به معنای گستره فساد در بخش عمومی کشور و فقدان بسته مبارزه مؤثر با فساد است. سازوکار‌های موجود در همه مؤلفه‌های مبارزه با فساد مشکل دارد. فیلتر‌های کیفی و متعدد، زمینه رقابت را در انتخابات محدود کرده و نظام دسترسی محدودی شکل گرفته است. با وجود دستگاه‌های متعدد نظارتی و حراستی، ذهنیت عمومی بر فساد گسترده است و این نشان از ناکارآمدی دستگاه‌های نظارتی دارد. نظارت‌های مردمی تحت عنوان سوت‌زنی از جایگاه محکم قانونی برخوردار نیست. بودجه کشور، منابع مالی و دارایی مقامات شفاف نیست؛ و در نهایت دادگاه‌ها علنی نیستند و امکان بازخوانی پرونده‌های مفاسد مالی وجود ندارد؛ بنابراین فساد از همان مجاری تکرار می‌شود و شاخص ادراک فساد بالا خواهد ماند.