وقتی تخصص در کشور به یک ور بعضی‌ها است و نقد دلسوزانه را پای سیاه نمایی می‌گذاریم و پاسخ طلبی را به معنای از حدگذری ترجمه و تفسیر می‌کنیم، می‌شود همین چیزی که بعنوان پیامد باید هزینه کنیم و تاوان بدهیم و تحمل کننده انواع فساد‌ها و انحراف‌ها باشیم. قانون بودجه ۱۴۰۲، نیامده نیازمند لایحه دو فوریتی اصلاحی شد؟ واقعا چرا. چرا کسی دلش به حال انقلاب و مردم و کشور نمی سوزد و تعهد ورزی کافی برای حل مشکلات نداریم. حق داریم که خشتک بعضی‌ها را روی سرشان بکشیم؟ ایا اسم این رفتار سیاه نمایی، بی ادبی و بداخلاقی رسانه‌ای است یا دفاع متعهدانه از منافع ملی و حساسیت به توفیق روز افزون کشور.

سید محمد حسینی معاون محترم رئیس جمهور مدعی شده است که می‌خواهیم ایران را به عنوان یک الگو و نظام الهام بخش برای دنیا معرفی کنیم؟ خدمت این برادر بزرگوار عرض می‌شود که اولا امر به معروف و نهی از منکرت می‌کنیم که از پاچه خواری احتمالی یا غلو دست بکشی که اگر چنین است به فرمایش پیغمبر (ص) باید خاک بر چهره متملق ریخت. ثانیا، ما هنوز آنقدر مشکل در داخل داریم که در عمل، چنین ادعایی را نداشته باشیم و مصداق کار هم انتصابات نادرست، عدم برنامه محوری و فساد برخی از بخش‌های دولت است (داستان قدیمی است و پدیده‌ای تازه نیست). ثالثا، اگر ابعاد نظری کار مد نظر شماست، هنوز برایتان زود است که با توان علمی و عملی موجود در این خصوص صحبت کنید. شاهد ماجرا هم الگوی ایرانی - اسلامی پیشرفت و سند چشم انداز ۱۴۰۴ است که خاک می‌خورند. دلمان به حال فرمایشات رهبر انقلاب می‌سوزد که چرا باید بخاطر ضعف مدیران اجرایی در ادوار ماضی تاکنون، فرمایشات آن حضرت بر زمین بماند. توصیه برادرانه و مشفقانه داریم که کارت را با جدیت بیشتر و واقع گرایانه دنباله گیری کن و خدای ناکرده به سمت شعار و ویترین چینی نزدیک هم نشو که سربازان علی در گام دوم انقلاب، ریشه خیلی از انحرافات گام اول را خواهند زد. حیف است که برادر‌ها بجای پشت در پشت بودن، روبروی هم صف بکشند.