ایران عزیز از تنوع قومی و فراوانی گسترده و قابل اعتنای زبانی در عین اجماع فرهنگی و غلظت گرایشات ملی و نیز محوریت عقاید دینی برخوردار است و دقیقاً به همین خاطر، مراقبت از زبان محلی و بومی در مجموع کار دشواری است و با کمترین غفلت امکان قربانی شدن یک زبان در زبان ملی یعنی زبان شیرین فارسی کاملاً ممکن و متصور است!