خانه سرد است و نمور، شب‌ها وقتی باد و باران همدست می‌شوند، سقف شیب‌دار برزنتی‌اش، تا خود صبح، چپ و راست می‌شود؛ چپ و راست مثل زمینی که زیرپاست و هفت ماه در عمق، ۱۰ و ۸ و ۷ کیلومتری زمین لرزیده و همچنان می‌لرزد. زمین خوی، ناآرام است، خشم دارد و در این ناآرامی خشمناک، هر روز مصیبتی بر سر آدم‌ها می‌ریزد. مانند ۸ بهمن‌ماه که آواره‌شان کرد و بعد‌ها سیل شد و خانه‌های پارچه‌ای‌شان را غرق کرد.